Tata Boni deng Uwa Ina stel pica-pica. Tata pake baju mode tantara pansiong, Ina deng kabaya harhari. Su bagus, mar bajalang dalang ujang iko Sedap Malam belok Lorong IKIP turung ka bawa.
“Di bawah payong itang mudel bagini, langsung inga lagu gareja tua, Ina e? Katong bajalang, bagitu rapaat… hingga suasana ….” Tata slak.
“E ondos tua! Mo makang apa? Mie Hui di Mardika ka Konro di AY Patty?”
“Papeda jua, Ina!
“Kalo mo makang papeda, seng parlu depa ujang mudel bagini. Sagu manta stenga tumang masih ada, beta bisa biking papeda, ose baranang dalang papeda, Tata e!”
Uwa Ina seng nodek deng Tata pung ondos-ondos karing. Maitua gepe ondos pung tangang, tarek ka muka puskud, bajalang iko emper-emper toko AY Patty, sampa di jiku Jalan Cengkeh. Maso Coto Anda.
Dudu-dudu tunggu Mama Daeng timba Sop Konro, Tata mulai carita dolo-dolo. Paleng suka makan Sop Konro Coto Anda waktu di OSM.
“Taong 80-90an, akang pas deka Pos Polisi Benteng. Di Pohong Mangga Basar. Bukang maeng, su puluh-puluh taong, Coto Anda mase batahang.”
Tata Boni dudu kicau kenangan Ambon tempo dolo. Sedang Uwa kaning takoro. Jari talunjuk tinggal geser layar hape.
“Tartau manir. Orang ada carita kenangan yo, dia sibuk maeng hape. Bale kasiang beng diri,” Tata marajo baleja-baleja.
“Bukang bagitu, Tata. Beta ada baca barita di media online ini. Makanang Baracong Gratis di Barat Daya. Pi iskola, makang racong!”
“Uwa Ina, lupa kapa? Parkara makang racong, itu katong su biasa. Bia racong katong makang, buah raja racong katong makang, enbal racong katong makang!”
Mama Daeng pung anabua antar dua sop konro panas-panas. Dia kase dudu akang di muka Tata Boni dan Uwa Ina.
“Selamat makan, Tata deng Uwa!” Kata Nona yang salwir konro.
“Di dalam sop konro, ada juga mi bumbu kaluwak. Itu ada racunnya. Tapi bisa diolah jadi ena,” kata Mama Daeng, waktua antua dengar Tata bicara makanang racong.
Uwa meter kandas. Abis senyum par Mama Daeng, bale testa takoro par Tata.
“Itu, moyang-moyang pung jago. Olah racong jadi makanang. Lah tempo apa, olah racong jadi makanang? Dunya su tabola-bale kapa? Makanang bergizi gratis su bale jadi makanang baracong gratis. Puluh-puluh ana skola di Tepa su tepar!”
“Ada kajadian mudel bagitu lae, Ina?”
“Os lia. Baca!” Ina ovor akang hape ka Tata pung dalang tangang.
Ina pica katawa mar pake tangang tutu mulu. Bagemana seng tatawa. Tata Boni baca, mulu bagara mar sondos suara. Parcis deng ayam pung, .. he’e ni. Cue!
“Ya Tete Manis, Ina. Tuan dalar. Dong dar Jakarta su kiring kasta badaki sapa mumasa makanang par anana?” Tata sarius paske.
“Su bagitu, ikang tuna yang dar dolo-dolo seng parna orang mabo ka mampos tagal makang ikang tuna, mangapa dong su bilang ikang tuna jadi kambing itang?” Ina bale heran.
“Tata deng Uwa makang dolo! Lama-lama konro dinging lah bilang seng sadap. Padahal mulu yang seng sadap”
Tata dan Uwa nganga ka arah suara. Ya, tuan dalar, itu Nyong Memi deng Nona Mina su badiri di jiko meja.
“A tuan dosi. Racong dua dar mana ini? Parsis kapal silam. Seng parna dapa lia. Kage lae muncol di Coto Anda. Mari, dudu! Dudu!”
Bae jua meja panjang, kursi frei. Nyong Memi deng Nona Mima dudu.
“Konro tamba dua par anana racong dua ini, Mama Daeng!” Uwa Ina kase kode par Mama Daeng.
“Jang singgung racong sabarang, Uwa. Ini parkara basar. Makanang racong di Tepa, itu tagal alpa, pambodo pu karja. Lakas dong ganti orang yang balanja deng mumasa,” Memi stori serius.
“Batul! Slodeh!” Nona Mima mulai tamaso.
“Beta su nanaku, katong pung hidop ini, pono deng barang-barang racong. Mar orang tatua pung pande, dong biking jadi obat deng makanang!” Itu Tata pung kata.
“Mar Memi deng Mima. Sejak tempo apa ikan cakalang deng tatihu akang ada racong?” Uwa Ina angka swara. Tunggu dong dua pung jawaban.
Serentak Memi deng Mima jawab bae-bae!
“Sejak ada makanan baracong gratis! Hahae.. huuu!”
“Sampe! Sampe jua. Dong dua pung konro su datang. Mari katong bakira!”
“Salamat makang. Mar beta mo pasang par pambodo yang mumasa makanang par ana skola di Tepa. Hidop ini cuma sakali. Jang piara pambodo dua kali. Itu katong pung penyair Eko Saputra Poceratu pung sair. Pambodo jang piara,” Nyong Memi bale kumbali ka topik.
“Lama-lama tagal bodo, jadi jahat. Mar ada yang pintar mar jahat. Abang Munir nae Garuda ka Balanda jua dapa racong dari orang pintar mar jahat!” Kali ini Mima yang tutu deng kartu as. (Manu Tura Meten)